|
Hoofdstuk 9b
________________________________________________________________________
EVP- EN ITC- IDENTITEITSBEWIJZEN
Reeds in het vorige hoofdstuk vermeldde ik
de ITC-waterschaal-experimenten van Leon Stam. Omdat deze
parapsychologisch zeer interessant en belangrijk zijn w.b. duidelijk
zichtbare beelden en een consistente relatie tussen EVP en
ITC-verschijnselen, ga ik hier in dit hoofdstuk uitgebreid op in. Na
diepgaande analyse van deze ITC-beelden, die Leon met zijn digitale camera
opnam, kwamen wij beiden tot de conclusie dat hier sprake moest zijn van
paranormale beelden met een intentionele inhoud of achterliggende
boodschap, die nog eens daadwerkelijk werden ondersteund door diverse
EVP-mededelingen.
Op de momenten zelf dat deze foto-opnames werden gemaakt, realiseerden we
beiden echter nog lang niet de achterliggende betekenis daarvan. Pas veel
later ontdekten we na uitgebreid historisch onderzoek, dat deze beelden op
een of andere manier te maken hadden met onze beider vorige levens in de
verre 14e eeuw. Althans dat werd ons meegedeeld via EVP-communicaties en
kenbaar gemaakt via ITC-beelden.
Al enige tijd voor de waterschaal-experimenten had Leon een merkwaardige
foto gemaakt van het slootje achter zijn huis. Reeds jaren had hij als
hobby om de effecten van wateroppervlakten onder alle weersomstandigheden
te fotograferen. Het was hem daarbij opgevallen dat soms in de mistflarden
boven deze sloot allerlei "gezichten" te herkennen waren. Zij waren te
evident om te spreken van inbeelding of "pareidolie".
De bewuste foto waar alles om draaide was echter anders dan de mistfoto's
die hij daarvoor genomen had. Op het water van de sloot leek iets te
drijven. Aanvankelijk dacht Leon dat het een toevallige configuratie van
een soort olievlek op het water was. Hij mailde mij de foto, samen met nog
een paar andere. Wat mij direkt opviel was dat het iets weg had van een
soort "kindertekening van een ridder te paard". Maar ik besteedde er
verder geen aandacht aan.
Totdat ik een dag daarna een merkwaardige EVP-mededeling opnam, waarin
duidelijk te verstaan was: "Hij is een Franse ridder! De koning, hij
draagt een wapen, ga dat onderzoeken, later begrijpen!" Ik moest onwillekeurig denken aan
die vreemde voorstelling op het water. Ook werd ik blijkbaar aangespoord
om "langzaam" naar de foto te kijken: "Je moet langzaam kijken! Dat is
even belangrijk!"
In die periode was me duidelijk
geworden dat ik via EVP soms informatie over mijn eventuele vorige levens
kon verkrijgen via mijn overleden vader.
Deze had in de loop der tijd een paar namen genoemd, die bij verder
historisch onderzoek bijzonder veel leken op mijn eigen persoonlijkheid,
karakter, handschrift en gelaatstrekken, voor zover het mogelijk was om
portretten en handschriften te vinden van die personen.
Hij is een Franse ridder. De koning, hij draagt een wapen, ga dat
onderzoeken, later begrijpen!
Je
moet langzaam kijken, dat is even belangrijk!
Met deze mededeling in gedachten keek ik wat nauwgezetter naar de bewuste
foto. Tot m'n verbazing was goed te zien dat de "ridder" een
koningskroontje droeg en dat er een "wapen" of wapenschild te zien was,
waar een paar voorstellingen op stonden. Het bestond uit een soort kruis
met vier stukken, die men in heraldische termen vier kwartieren pleegt te
noemen. Op een van de kwartieren was een mannenhoofd te zien en op de
onderste twee een drakenkop. Deze draak leek ook voor te komen op de helm
met kroontje van de ridder, zij het nogal kinderlijk getekend met kleine
vleugels en grote drakenkop.
Het paardenhoofd had een soort beschermplaat met een ronde plaat en een
rond bit. Bij bestudering van dergelijke beschermplaten voor
toernooipaarden bleek al gauw dat 14e eeuwse afbeeldingen daarvan exact
zo'n beschermplaat lieten zien, compleet met ronde plaat en dito bit.
In diezelfde periode kreeg ik via EVP meer informatie over deze "ridder te
paard". Er werd gezegd dat het een Spaanse ridder betrof en wel Juan
d'Aragon. Direkt zocht ik op internet naar deze naam en ontdekte tot m'n
opperste verbazing dat deze ridder echt had bestaan en dat zijn
wapenbanieren bovendien exact overeenkwamen met de tekening in de sloot.
Zoals het kruis met de vier kwartieren, waarin een mannenhoofd was
afgebeeld...!
De drakenkop was het helmteken van Juan d'Aragon, dat tevens boven zijn
wapenschild voorkomt. Ook het oude wapenschild van Aragon was in het
linker kwartier terug te vinden: een kruisje met een lange punt naar
beneden op een apart afgebeeld wapenschildje.
Merkwaardig was dat dit wapenschild op de waterfoto blijkbaar een oude
versie van het wapen van Aragon betrof. Het latere wapenschild van Aragon
bestond uit vier rode vertikale banen op een geel veld.
Pas later zou ik deze specifieke rode banen herkennen op de
waterschaalfoto's van Leon.
Spaanse koning, Juan van Aragon
hij
leefde in Spanje, hij komt uit Spanje
je
bent een Spaanse ridder
De EVP-mededeling over een "Franse ridder" werden me pas later duidelijk
toen ik op de foto in de sloot een tweede ridderfiguur ontdekte in de
kenmerkende kledij van de 13e of 14e eeuw. Typerend is de gordel die hij
draagt en het schild aan zijn schouder. Aan zijn voeten was blijkbaar een
gedeelte van de bekende "fleur de lis" te zien, de Franse lelie die het
Franse koningshuis voerde op haar wapenschild.
Het aantal traceerbare details van deze z.g. "kindertekening" in de sloot
bestond uit teveel "toevalligheden" om toeval te kunnen zijn!
Pas toen enige weken later Leon met zijn "waterschaal-experimenten"
startte, kregen we veel meer informatie.
Leon Stam kwam op het idee om een glazen schaal met ronddraaiend water te
fotograferen. Daartoe plaatste hij zijn digitale camera (een Olympus
E-520, Digital SLR met 40-150 zoomlens en 10 megapixels) op een statief.
De foto's nam hij 'savonds op en als lichtbron gebruikte hij een mobiele
TL-lamp. Om de 4-5 seconden maakte hij foto's, terwijl hij met een wit
plastic buisje het water af en toe ronddraaiend in beweging bracht.
Hij was tijdens deze foto-opnames in het geheel niet in een specifieke
gemoedstoestand, bij zijn volle bewustzijn en absoluut niet in een of
andere zinsbedwelmende mentale conditie of anderzins.
Wel had hij van tevoren in gedachten om een contactmogelijkheid
gevraagd...
Wat er toen gebeurde verbijsterde hem, want tijdens de opnames was in het
water zelf niets te zien, maar pas bij het bekijken van de foto's
bespeurde hij hele merkwaardige en nogal heftig aandoende zaken die op de
foto's waren "ontstaan".
Dat hier op een of andere manier sprake zou zijn van bedrog of manipulatie
met Photoshop, is hierbij volstrekt uitgesloten. Ik ken Leon nu al jaren
als een bijzonder integer mens, die ook geen enkele behoefte heeft om
hiermee eventueel bekend te worden, want dat is iets wat hem absoluut
tegenhoudt.
Omdat ik zelf het belang voor het parapsychologisch onderzoek op dit
gebied inzag, heb ik nu besloten om deze foto's op de website te zetten.
Om nu terug te komen op deze intrigerende serie waterschaal-experimenten
van Leon: naar mijn volle overtuiging zijn deze duidelijk zichtbare
voorstellingen op de foto's spiritistisch te duiden en niet verklaarbaar
als eventuele "gedachtenfoto's" van Leon.
Ze leken een poging van "elders" te zijn om via EVP en het ITC-fenomeen
identiteitsbewijzen te leveren over bepaalde gebeurtenissen uit het
verleden en wel specifiek als eventuele persoonlijke bewijzen voor
reincarnatie.
Een van de eerste dingen die Leon bij de waterschaal-experimenten opviel,
was een soort mistwolk die op de foto's waar te nemen was na een aantal
vruchteloze foto's van draaiend water.
Dit "mistwolkje" breidde zich langzamerhand uit tot een wirwar van "mist-slierten"
in het water. En in de rechterhoek van een van die foto's dook ineens een
vreemd mannetje op, dat blijkbaar ergens op aan het blazen was, iets dat
op een doedelzak of middeleeuwse bagpipe leek.
Daarna ontstonden er allerlei beelden met duidelijk zichtbare paarden en
paardenhoofden. Deze leken allemaal in verband te staan met een soort
"middeleeuws toernooispel of steekspel".
Bij nader onderzoek ontdekte ik dat dergelijke riddertoernooien in de 14e
en 15e eeuw vooraf werden gegaan door minstrelen of narren met
muziekinstrumenten.
Het meest opmerkelijke was dat de dekkleden van de diverse paarden
voorzien waren van rode strepen of banen. En die rode banen had ik al op
het wapenschild van Aragon geconstateerd...!
Zo was er ook een toernooiridder te zien op een paard met een dekkleed van
rode banen. Door de lucht vlogen een gebroken toernooilans en iets dat
twee keer werd afgebeeld en sterk leek op een helmversiering of hoofdband
van gevlochten linnen met rode banen.
Dergelijke hoofdbanden werden destijds door jonkvrouwen aangeboden aan
toernooiridders, die uit hun naam het steekspel aangingen. Ik ontdekte op
internet afbeeldingen van Juan van Aragon als toernooiridder met een
identieke hoofdtooi met rode banen en ook zijn toernooipaard is afgebeeld
met een dekkleed van rode banen.
Achteraf gezien hadden de afgebeelde gebeurtenissen blijkbaar te maken met
onze beider twee levens in de verre 14e eeuw, zoals althans uit
EVP-mededelingen op te maken viel. De gemeenschappelijke factor bleek mijn
vriendin Jolanda te zijn, die Leon ook kende, en eveneens een rol in deze
"reunited soul group" speelde (zie ook voorafgaand hoofdstuk 8 over
Reincarnatie).
Via EVP kwam ik erachter dat zij in dat bewuste vorige leven Jolanthe (of
Violanthe) de Bar heette, gehuwd was met de Spaanse Juan d'Aragon en de
volle nicht was van Charles de Valois, de Franse ridder die blijkbaar in
de waterfoto afgebeeld was. Ook deze laatste persoon bleek volgens
EVP-mededelingen met onze vorige levens te maken te hebben.
Bij een aantal EVP-opnames met Jolanda kregen we in diezelfde periode
ineens spontaan contact met haar toenmalige vader Robert de Bar, die zoals
ik later ontdekte leefde van 1342-1411.
Hij diende zich volkomen onverwacht aan met de mededeling: "Rob de Bar was
je vader, Robert de Bar! Ja, ik kom je verblijden want je bent familie van
me! Je bent onze kleine Violanthe, m'n liefste dochter Violanthe! Jij was
toen een Spaanse koningin"
Rob
de Bar was je vader, Robert de Bar!
Ja,
ik kom je verblijden want je bent familie van me!
Je
bent onze kleine Violanthe
M'n
liefste dochter Violanthe!
Jij
was toen een Spaanse koningin!
Verbaasd over deze mededelingen met een volkomen onbekende entiteit, die
zich ineens aandiende, stelde ik een paar strikvragen. Zo vroeg ik:
wanneer leefde je? En hoe oud ben je geworden en waar ben je begraven? Op
dat moment hadden we zelfs nog nooit van ene Robert de Bar gehoord, laat
staan van ene Violanthe de Bar.
Daarop kwamen diverse antwoorden, die na historisch speurwerk op internet,
volkomen juist bleken te zijn. Zo antwoordde hij dat hij leefde in
"veertienhonderd". Vervolgens gaf hij exact zijn leeftijd: "negen en
zestig jaren was ik, ik was 69". Hij vertelde dat hij begraven was in "dat
kleine kapelletje".
Achteraf bleek na divers historisch onderzoek dat hij inderdaad begraven
was in zijn eigen kapelletje in het kasteel van Bar le Duc. Deze kapel en
het kasteel waren tijdens de latere Franse Revolutie verwoest.
dat
was veertienhonderd!
negen en zestig jaren was ik, ik was 69!
jouw
vader werd in Bar-le-Duc begraven
dat
kleine kapelletje
Toen ik ging doorvragen of hij wellicht te maken had met die
toernooiafbeeldingen op de waterfoto's van Leon, bevestigde hij dit en gaf
een aantal interessante details, die terug te vinden waren op de foto's.
Zo vertelde hij dat hij destijds in hetzelfde toernooi als Juan d'Aragon
had gevochten. Hij noemde daarbij het oud-Nederlandse of Vlaamse woord: "toernament"
en vertelde verder dat hij daarbij gestruikeld was en vele wonden had
gehad.
ja,
in hetzelfde toernament
ik
ben gestruikeld, had veel wonden
Nu was heel interessant in dit verband dat op een van de waterfoto's van
Leon een ridder te zien is, die een bebloede hand toont. Zijn helmtype heb
ik in diverse boeken over middeleeuwse harnassen en helmen terug kunnen
vinden. Het betrof een Franse helm van het type "salade" of "chapel de fer
à bavière" (m.a.w. ijzeren hoed met mondstuk). Dergelijke helmen zien we
voor het eerst omstreeks 1350 verschijnen en waren algemeen in de periode
tot ca 1480). Qua tijdsperiode klopte de afbeelding dus! Voor mijzelf was
dit een sterk identiteitsbewijs via gecombineerde EVP- en ITC-experimenten,
waarbij zowel objectief zichtbare als hoorbare verschijnselen
geregistreerd werden die elkaar naadloos aanvulden.
Omdat Robert de Bar blijkbaar Juan van Aragon als schoonzoon had gehad,
zoals uit mijn verdere onderzoek bleek, stelde ik hem daar een aantal
vragen over. Het bleek dat Juan in dat leven een broer Martin had gehad,
die hem na zijn dood opvolgde. Deze Martin had de bijnaam "el Humano" (de
humane, de genadige). Daarop antwoordde Robert de Bar: "die heette de
Genadige".
Ik las verder dat Juan van Aragon destijds tijdens de jacht vermist was
geraakt toen hij op zijn paard in zijn eentje een grote wolf achterna ging
door het dichte bos. Vervolgens was hij na een lange zoektocht door zijn
manschappen dood gevonden en vermoed werd dat hij vergiftigd was. Op de
vraag of hij inderdaad vergiftigd was, kreeg ik alleen als antwoord: "viel
op je paard naar beneden!"
die
heette de Genadige
viel
op je paard naar beneden!
In de serie waterschaal-experimenten maakte Leon ook een aantal
foto-opnames, waarbij geschreven teksten leken te staan in een typerend
middeleeuws handschrift. Ze waren moeilijk leesbaar, maar één fragment kon
ik eruit halen. Het leek er sterk op dat hier "Aragon" geschreven stond
(zie afbeelding).
Deze geschreven teksten werden vergezeld door een soort koninginnefiguur
met een kroontje op haar hoofd en een lang gewaad. Enkele maanden daarvoor
had Leon hoogstwaarschijnlijk diezelfde vrouwelijke persoon gefotografeerd
in het bewegende water van de sloot achter zijn huis. Goed te zien is dat
op beide foto's deze "koningin" dezelfde middeleeuwse hoofdbedekking
draagt met daarop een kroontje. Een treffende gelijkenis vond ik na enig
zoekwerk in een afbeelding van een 14e eeuws koninginnenbeeld in de
kathedraal van Naumburg. Men kan zich afvragen of deze ITC-foto een
vroegere beeltenis van Jolanthe de Bar-Aragon is...
Een andere waterfoto van Leon leverde een onmiskenbaar vrouwengezicht met
lang grijs haar op. In het haar zijn ornamenten te zien en het geheel
lijkt op een doodsbed-afbeelding.
Uiterst merkwaardig is dat na het overlijden van Juan d'Aragon in 1396
twee goede vrienden van hem, de edelman Ramon de Perillos en de destijds
bekende Spaanse filosoof Bernat Metge, meenden dat zij met de geest van
Juan hadden gesproken en van hem informatie hadden gekregen over het
hiernamaals...
Ramon de Perillos was met dit doel afgereisd naar het klooster van
St.Patrick in Ierland. Naar verluidt stond dit klooster bekend om een daar
aanwezige grot of cel, waar blijkbaar "geesten" konden worden opgeroepen (St.Patrick's
Purgatory). Ramon zou aldaar met de geest van Juan hebben gesproken.
Ook de filosoof Bernat Metge, die een persoonlijke vriend van Juan en
diens echtgenote Jolanthe de Bar-Aragon was, kreeg schijnbaar contact
tijdens zijn dromen met de overleden Juan d'Aragon. Hij schreef zelfs in
1398 een boek "Lo Somni" (de Droom) over de informatie die Juan hem vanuit
het hiernamaals in zijn dromen had verteld.
Let wel: dit is allemaal informatie die ik na de EVP- en ITC-experimenten
op internet en in boeken vond. Niets was mij of Leon vooraf hierover
bekend tijdens de bewuste experimenten! Persoonlijk waren deze
ITC-afbeeldingen in de waterfoto's van Leon Stam voor mij sterke
aanwijzingen dat althans deze ITC-verschijnselen spiritistisch te
interpreteren waren, omdat we op het moment van registreren daarvan geen
enkele historische voorkennis hadden.
Een voorlopige conclusie is gerechtvaardigd dat vanuit een andere
kwantumfysische ruimte-tijddimensie bewust bepaalde identiteitsbewijzen
werden geleverd via een paranormale techniek, waarbij zowel hoorbare als
zichtbare golfdeeltjes gemanipuleerd werden tot herkenbare elementen.
© Hans Kennis en Leon Stam 2010-2015
© Hans Kennis en Leon Stam 2010-2015
|
|